Akademik Boriša Starović
05. avgust 1940. – 16. maj 2005.
Boriša Starović je rođen u Sarajevu 1940. godine. U rodnom gradu završio Klasičnu gimnaziju s odličnim uspjehom 1958 godine i postao student Medicinskog fakulteta. Diplomirao je 1964 kao jedan od najboljih studenata generacije. Specijalistički ispit iz opšte hirurgije položio je 1973. godine na Hirurškoj klinici Medicinskog fakulteta u Sarajevu sa najvišom ocjenom. Subspecijalistički ispit iz plastične i rekonstruktivne hirurgije položio je 1976. godine. Kao stipendista British Counicil – tokom 1976. i 1977. godine boravio je u vodećim centrima Velike Britanije za hirurgiju šake, rekonstruktivnu hirurgiju i mikrohirurgiju / Edinburg, Derbi, London / gdje započinje rad na doktorskoj disertaciji iz područja rekonstruktivne hirurgije šake. Bila je to prva doktorska disertacija iz ove medicinske oblasti na prostorima tadašnje Jugoslavije. Disertaciju odbranio 1981. godine na Medicinskom fakultetu u Sarajevu.
Jedan od osnivača odjeljenja za plastičnu i rekonstruktivnu hirurgiju Hirurške klinike u UMC Sarajevo. Transformacijom pomenute ustanove 1977. godine postao je njen direktor i na toj dužnosti ostao do 1993. godine. U nastavnom procesu Medicinskog i Stomatološkog fakulteta učestvuje od 1972. godine kada je izabran za asistenta na predmetu hirurgija, a zatim kroz izbor u docenta, vanrednog i redovnog profesora uobličava blistavu univerzitetsku karijeru.
Prodekan Medicinskog fakulteta postaje 1985. godine, Dekan 1988. godine. Na tom mjestu ostao je do januara 1993. godine kada je napustio Sarajevo. Prvog dana rata, 6 aprila 1992. godine, bio je žrtva atentata. Punih 400 dana proveo je u zatočeništvu na Klinici kojoj je on bio jedan od osnivača i koju je vodio 20 godina. Odmah po izlasku iz Sarajeva, postavljen je za dekana Medicinskog fakulteta Univerziteta u Sarajevu, Republike Srpske, a već od 18. septembra započinje sa nastavom po tipu Univerzitetskog kampusa u prostorima Kliničkog centra Opšta bolnica Srbinje.
Univerzitetska karijera prof. dr Boriše Starovića, je obogaćena najvišom funkcijom rektora Univerziteta u Srpskom Sarajevu koju je obavljao šest godina. Bio je mentor ili član u 22 magistarska rada i 8 doktorata na Medicinskom i Stomatološkom fakultetu. Nosilac je ili učesnik, preko 20 naučno istraživačkih projekata u zemlji i inostranstvu. Organizator desetak kongresa, internacionalnih stručnih sastanaka i brojnih domaćih simpozijuma.
Za svoj rad, zasluge u radu dobio je Šestoaprilsku nagradu grada Sarajeva, Prvomajsku nagradu BIH, Medalju rada te 1990 godine Povelju humanosti Jugoslavije. Novembra 2002. godine dobio je nagradu Hipokrat za životno djelo i 2003. godine Veliki pečat za postignute rezultate u profesiji. Blistava karijera, rezultati u naučnom radu, doprinos razvoju nauke bili su dovoljni da se prof. dr Boriša Starović uvrsi u osnivača Akademije nauka i umjetnosti Republike Srpske. Bio je njen dopisni i redovan član, obavljao je funkciju predsjednika Odjeljenja za medicinske nauke, generalnog sekretara i potpredsjednika.
Izgubili smo velikog čovjeka, stručnjaka i profesora, dragog prijatelja. Njegovom smrću nastale su brojne praznine i nenadoknadiv gubitak za njegove najmilije, studente, kolege i prijatelje. “Mi ne želimo da pjevamo himne velikanu već želimo da drhtimo arterijama svim, i da budemo sretni što smo u istom danu disali i živjeli s njim “, rekoše studenti opraštajući se od svog profesora.
Prof. dr Olga Blagojević
18. februar 1939. – 10. juli 2005.
Olga Blagojević, doktor stomatologije, univerzitetski profesor, osnovnu i srednju zubotehničku školu završila je u Sarajevu. Nakon toga upisala je Stomatološki fakultet u Sarajevu, na kome je i diplomirala 1966. godine. Nakon diplomiranja radila je u Domu zdravlja na Ilidži kao stomatolog. Univerzitetsku karijeru započela je 1970. godine na Stomatološkom fakultetu u Sarajevu, kao asistent na predmetu Stomatološka protetika. Specijalistički ispit iz Stomatološke protetike je položila 1975. godine, a 1978. je odbranila magistarsku tezu pod nazivom ’’Položaj i mjesto retencionog upirača na okluzalnom zubu’’, na Stomatološkom fakultetu u Sarajevu. Na matičnom fakultetu je odbranila i doktorsku disertaciju 1982. godine pod nazivom ’’Bioelektrični potencijal žvačne muskulature i pritiska žvakanja u rehabilitaciji parcijalne krezubosti”. U zvanje docenta je izabrana 1983. godine, a 1988. u zvanje vanrednog profesora na predmetu Stomatološka protetika na Stomatološkom fakultetu u Sarajevu. U periodu od 1986. do 1990. godine, obavljala je funkciju prodekana za nastavu Stomatološkog fakulteta u Sarajevu.
1993. godine prelazi u Foču, gdje osniva Stomatološki fakultet. Obavljala je dužnost dekana Stomatološkog fakulteta u Foči, od osnivanja fakulteta do smrti. Na ovom fakultetu je 1996. godine izabrana u zvanje redovnog profesora na predmetu Stomatološka protetika.
Stomatološki fakultet u Foči je pod njenim rukovođenjem postao ustanova gdje stiču zvanja doktori stomatologije, magistri i doktori stomatoloških nauka, ali i stručna zvanja specijalisti iz raznih oblasti stomatologije.
Među mnogim vrlinama koje su je krasile, vjerovatno najcjenjenija je bila njena otvorenost za sve profesionalne inovacije, a posebno otvorenost za saradnju sa drugim institucijama, domaćim i inostranim, sa suštinskim ciljem razmjene i podjele stečenog znanja i iskustva. Prof. Blagojević je bila aktivan i uvažen član Vijeća Balkanske asocijacije stomatologa, nosilac je ili učesnik nekoliko naučno-istraživačkih projekata u zemlji i inostranstvu, i organizator brojnih domaćih simpozijuma.